męka

1. pot. Bredzić, pleść itp. jak (Piekarski) na mękach «mówić bez sensu»: (...) na takiego durnia wyrośniesz jak twój ojciec – co tylko książki i kwiaty (...) a ty zamiast się tym przejąć, pleciesz jak Piekarski na mękach (...). E. Zegadłowicz, Zmory. (...) był rozgorączkowany, mówił prawie głośno, gestykulował; słuchałem tej gadaniny, która stawała się coraz gwałtowniejsza. Miałem uczucie, że pod tymi potokami słów kryje się jakaś inna sprawa. – Co ty – wzruszyłem ramionami – gadasz jak na mękach. T. Różewicz, Opowiadania.

2. Droga przez mękę «dochodzenie do czegoś wśród piętrzących się trudności; także: sytuacje i sprawy, które przysparzają ogromnych kłopotów i trudności»: Dziecko autystyczne – tak postawiona diagnoza wywołuje u rodziców szok i rozpacz. Po wielokrotnych wizytach u pediatrów, neurologów i psychologów takie rozpoznanie nie daje nadziei. Dla dzieci i rodziców rozpoczyna się długa droga przez mękę. Niedz 20/1998.

Cierpieć męki Tantala zob. cierpieć 1.

Męka pańska z kimś zob. pański.

Męki Tantala zob. Tantal.